ت
کتاب تکافل و قراردادهای هوشمند در صنعت بیمه نوشته جناب آقایان دکتر نیما نوراللهی و سعید ابراهیم زاده و سرکار خانم فرزانه سلیمانی
خلاصه ای از کتاب:
پیش‌گفتار
امروزه بهره‌گیری از هوش مصنوعی و دیجیتالیسم بیمه‌گری در صنعت بیمه کشور، یک نیاز نیست، بلکه یک الزام است. شکوفایی و پیشرفت این صنعت در گرو همگامی و هم‌افزایی با متدهای جدید و تکنولوژی‌های روز دنیاست. مصرف‌کنندگان نسل زد (Z Generation). به‌دنبال محصولات نوین همراه با تحولات ساختارشکن هستند. از طرفی در جوامعی که نظام و ساختار دینی – مذهبی حاکم است، نباید با هدف همگامی و همسویی با تغییرات تکنولوژیک و شعار جهانی‌شدن، پذیرش تحولات و انقلابات دیجیتالی در تعارض و تضاد با اصول شرعی و اعتقادی افراد آن جامعه قرار گیرد. قراردادهای بیمه اسلامی (تکافل). در آمیزش با قراردادهای هوشمند به سبب ویژگی خاصی که دارند (بهره‌گیری از بستر بلاک‌چین). می‌توانند با تکیه بر اصول شرع و احکام اسلامی نیازهای مخاطبین بیمه اعم از نسل زد و معتقدین به اصول را، به‌عنوان بیمه‌گذار، همپوشانی کند. تشابهات و انطباقات موجود در قراردادهای هوشمند و عقود اسلامی مبتنی بر شریعت جایگاه بیمه‌های اسلامی (تکافل). را در صنعت بیمه بیش‌ازپیش مغتنم می‌داند.
مجید بهزادپور
رئیس کل بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران
مقدمه :
یک رخداد تکان‌دهنده در 5 اکتبر 2021میلادی (13مهر 1400شمسی) سکوتی محو، دنیا را برای مدت شش ساعت در خود فروبرد. کاربران شبکه‌های اجتماعی، پیر و جوان، بارها و بارها گوشی‌های خود را بازیابی کردند، رایانه‌های خود را بازشروع نمودند، مودم‌های اینترنت خانگی بارها خاموش/روشن شدند، ولی تلاش بی‌فایده بود.
شبکه‌های اجتماعی فیس‌بوک، اینستاگرام و واتساپ بدون خبر قبلی و ناگهانی از دسترس 5/3 میلیون کاربر خارج شده بود. براساس برآورد شرکت نظارت بر اینترنت نت بلاک مستقر در لندن، این قطعی خسارتی بالغ بر 500 میلیون دلار بر اقتصاد جهان و چیزی حدود 7 میلیارد دلار برای مدیر این شبکه (مارک زاکربرگ) به همراه داشت.
رخداد دوم، حمله سایبری به پایگاه نظامی اسرائیل و همچنین حمله به یک شرکت اینترنتی در این کشور در 28 اکتبر 2021. هردو هفته یک حمله سایبری. تازه این‌ها اتفاقات بزرگی هستند که در دنیا انتشار می‌یابد و ما از حملات سایبری که روزانه برای افراد رخ می‌دهد، بی‌خبریم.
این رخدادها و حوادث در دنیای دیجیتال و اینترنت کم نبوده و گریزی از آن‌ها نیست. اتفاقاتی که خسارات جبران‌ناپذیری بر افراد، شرکت‌ها و حتی دولت‌ها وارد می‌سازند.
حمله‌های سایبری، سرقت اطلاعات، باج‌افزارها، اخاذی‌های رایانه‌ای، کلاهبرداری های اینترنتی و… هیچ مأمن و پناهگاهی برای فرار از دنیای اینترنت، فضاهای مجازی، فناوری و اطلاعات، تکنولوژی و تحولات دیجیتال وجود ندارد.
در قرن 21، آن‌ها دیگر عضوی از خانواده تک‌تک ما شده‌اند و در برخی زمینه‌ها شاید بتوان گفت، عضوی از بدن ما. (مانند چشم مصنوعی با قابلیت تشخیص رنگ و تأیید اجسام).. تکنولوژی و دیجیتالی‌شدن بد نیست، اگر بدانیم از زندگی چه می‌خواهیم.
تکنولوژی می‌تواند به ما کمک کند تا آن را به دست آوریم، اما اگر ندانیم از زندگی چه می‌خواهیم، تکنولوژی خیلی راحت هدف‌مان را برایمان تعیین و کنترل زندگیمان را در دست می‌گیرد. به‌ویژه وقتی دیجیتالی‌شدن در درک و شناخت بشر بهتر شود، ممکن است به‌طور فزاینده‌ای خود را وقف آن کنیم.
به‌منظور عقب نماندن از جهان سال 2050، نه‌تنها به اختراع ایده‌ها و محصولات جدید، بلکه بالاتر از همه، به باز خلق دوباره و هرباره «خود» نیاز خواهیم داشت؛ زیرا همان‌گونه که تغییر افزایش می‌یابد، نه فقط اقتصاد بلکه معنای حقیقی «بشر» نیز احتمالاً تغییر می‌کند.